▨ شعر: شب آمد و دل ِ تنگم هوای خانه گرفت

▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج

▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــ

شب آمد و دل ِ تنگم هوای خانه گرفت

دوباره گریه‌ی بی‌طاقتم بهانه گرفت

شکیب درد ِ خموشانه‌ام دوباره شکست

دوباره خِرمن خاکسترم زبانه گرفت

نشاط زمزمه، زاری شد و به شعر نشست

صدای خنده، فغان گشت و در ترانه گرفت

زِهی پسند کماندار فتنه کز بن تیر

نگاه کرد و دو چشم ِ مرا نشانه گرفت

امید عافیتم بود؛ روزگار نخواست

قرار عیش و امان داشتم، زمانه گرفت

زِهی بخیل ستمگر که هرچه داد به من

به تیغ، باز ستاند و به تازیانه گرفت

چو دود، بی سر و سامان شدم که برق ِ بلا

به خرمن‌ام زد و آتش در آشیانه گرفت

چه جای گُل که درخت کهن ز ریشه بسوخت

ازین سَموم نفس‌کُش که در جوانه گرفت

دل گرفته‌ی من همچو ابر بارانی

گشایشی مگر از گریه‌ی شبانه گرفت

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.